Mengalah BUKAN Kalah!!!!!!!!!!

Dulu sy mengalah..bg sy cinta itu xperlukan
paksaan...sebaliknya pengorbanan..sy rasa sy cukup
matang...dan sakitnya sy rasai kerana pengorbanan
itu..cukup membuatkan hati sy luluh...berkali-kali sy
ubati hati...sy campakkan luka itu jauh ke lubuk hati..
biarkan ianya disitu..sy tak mahu ianya hilang...
syg utk mengerti bahawa cinta itu sememangnya
amat menyakitkan utk sy simpan...hingga akhirnya
sy biarkan masa melupuskan segala sisa...

Kedua kali sy mengalah lagi..fahamkan hati...sy
tiada erti utk berada disisi dia...ternyata ianya lebih
menyakitkan...sy lepaskan dia dgn kerelaan...bukan
minta dinilai kebaikan itu tp sebagai wanita...selayaknya
dia memahami...hati ini bagaimana rasanya...cinta
sy bukan satu permainan..dr sudut terdalam ianya
menghiasi sanubari utk ikhlas mencintainya....dan
sekali lagi...."cinta itu memerlukan pengorbanan..".....

Pertama kali...kamu menilai sifat sy...mengapa perlu
mengalah andai cinta itu benar-benar ada dalam diri...
kamu dan dirimu,sedangkan sy masih begini..persoalan
kamu buat sy terfikir...mengapa kamu yg begitu mencuba
utk menafikan segalanya...mengapa bukan mereka berdua...
"kejarlah cinta biarpun ia kian menjauh saat kamu
mendekatinya krn biarpun payah utk diperolehi tp ianya
tidak mustahil utk dimiliki...KONGKANG.. "
krn itu sy mengejarnya...dan kini sy bahagia memilikinya..

P/S: sajew2..tade kaitan yg idup ataupun
yg telah meninggal dunia... ; )